Huiskamer
'La Belle Fleur'

Huiskamer ‘La Belle Fleur’
Annie Blezer en Maria Peek hebben samen bijna een eeuw vrijwilligerswerk op de teller staan. “Het geeft zoveel voldoening, daar kan geen geld tegenop.” Tien jaar geleden zijn ze de huiskamer ‘La Belle Fleur’ in Margraten gestart. Ze praten met passie, enthousiasme en vooral trots over dit bijzondere project.

Tot mijn negentigste
“Toen de bibliotheek tien jaar geleden uit het gebouw vertrok, zagen we de kans om hier een huiskamer te starten”, vertelt Annie. “Ik herinner me nog dat de toenmalige burgemeester Dieudonné Akkermans eerst een gesprek met mij wilde. Ik dacht dat wordt een gesprek van een kwartiertje, maar uiteindelijk ging hij pas na tweeënhalf uur naar huis. Hij was overtuigd en zei: ‘Hier zet ik mijn handtekening onder’. Ik heb hem toen beloofd dat ik tot mijn negentigste vrijwilliger blijf. Dus ik heb nog een aantal jaren te gaan.”

Ervaring in het werkveld
Annie Blezer is 83 jaar en Maria Peek 72, maar aan energie ontbreekt het niet. “De huiskamer is drie keer per week open en dan zijn wij er altijd”, zegt Maria. “Natuurlijk worden sommige dingen, zoals het slepen met spullen, wat moeilijker, maar met hulp van de andere vrijwilligers krijgen we hier alles goed draaiende gehouden.” De huiskamer telt 19 vrijwilligers en het bestuur van de Stichting Vrijwillige Hulpdienst Eijsden-Margraten, waar de huiskamer onder valt, bestaat uit gepensioneerde professionals. “Die doen dit werk uiteraard ook vrijwillig”, legt Annie uit. “Het is belangrijk dat je mensen met ervaring in het werkveld in het bestuur hebt, zeker in de contacten richting het college van burgemeester en wethouders, en de ambtenaren. Verder kunnen de huiskamers en de stichting voor een aantal uren per week een beroep doen op een consultant van de welzijnsorganisatie Trajekt.”

Kennis delen
In totaal heeft de gemeente Eijsden-Margraten elf huiskamers met ieder een eigen team van vrijwilligers. Twee keer per jaar is er gezamenlijk overleg tussen alle huiskamers om kennis en ervaring te delen. Ook is er regelmatig overleg met de beroepskrachten van Envida die de dagbesteding onder hun hoede hebben. De huiskamer heeft zo ook een signaalfunctie richting de professionals. “Belangrijkste doelstelling van de huiskamer is ontmoeting”, zegt Annie. “Door middel van advies, ondersteuning en het aanbieden van activiteiten proberen we de ouderen zo lang mogelijk in de eigen woonomgeving te laten functioneren en wonen.”

Geen soep maken
Beide dames zijn vol lof over de gemeente. Die betaalt de huur van het pand en de energiekosten. Maria: “Maar ze denken ook mee en steunen ons bij incidentele projecten. Zo krijgen we iedere maand een grote krat met fruit geleverd. Zonder de steun van de gemeente en middenstanders is dit niet mogelijk.” De huiskamer is gevestigd in het 't Hoes van Mergraote’ waar ook de dagbesteding van Envida is gevestigd. Wekelijks nemen zo’n 45 tot 50 senioren deel aan de activiteiten van de huiskamer. “Bij de start hadden we een hele lijst met activiteiten op papier gezet”, vertelt Annie. “Maar het bleek al snel dat we moesten inspelen op wat de bezoekers graag wilden doen. ‘Soep maken of koken heb ik al mijn hele leven gedaan. Ik kom voor de ontspanning en ontmoeting’, hoorden we van de deelnemers. Uiteindelijk bleven er een drietal activiteiten over: rummikub, kaarten en handwerken. Daarnaast organiseren we jaarlijks een uitstapje in het Heuvelland, een activiteit met carnaval, een lentefeest, kerstmiddag met diner en een keer per maand een middag zingen met begeleiding van een accordeonist.” 

Drijfveer
“En twee keer per maand is er de eettafel”, vult Maria aan. “Dan krijgen de gasten een driegangendiner met een glaasje alcoholvrije wijn en een kopje koffie met wat lekkers na.” Volgens Annie en Maria is er niet veel nodig om behulpzaam te zijn voor anderen. Ze voelen zich gelukkig als anderen gelukkig zijn. Dit is ook hun drijfveer om het vrijwilligerswerk te blijven doen. Een huiskamer zorgt ervoor dat ouderen langer thuis kunnen wonen en gaat eenzaamheid tegen. “Zelf krijgen we door ons vrijwilligerswerk geen tijd om eenzaam te zijn”, besluiten ze lachend.